"Κι ήμουν στο σκοτάδι.Κι ήμουν το σκοτάδι.Και με είδε μια αχτίδα" Κ.Κ

15.12.10

θεςαλλονοικι

Dawid szczesny - morning by xixo



Τον τελευταιο καιρο εχω κανει αρκετα ταξιδια μα ολα ειχαν τον ιδιο προορισμο.
ειναι απιστευτο ποσες ωρες εχω ξοδεψει μεσα σε ενα τρενο,αμαξοστοιχια 500 η 502.
και φαντασου εγω που δεν συμπαθουσα και ιδιαιτερα τα τρενα
-παλι φευγεις?θα κανει κρυο εκει πανω,να παρεις χοντρα ρουχα,να με παιρνεις τηλεφωνα ανησυχω εγω δεν θα σε παρω να ξερεις δεν θελω να σε ενοχλησω.να τρως εε και κοψε τα πολλα τσιγαρα στεναχωριεμαι.προφυλαξεις πηρες?
-ασε μας ρε μαμα,φιλια
ειμαι λιγες μερες πισω και κανω εναν μινι απολογισμο.
η πρωτη συναντηση ηταν σε ενα υπογειο καπου εκει στον βορρα.ειχαμε πιει και κατι τσιπουρα πιο πριν οσο να ναι
"πειραματα θα παιζουν τα παιδια.ολντ βινιλς.θα ειναι ομορφα."
βομβος,ηχοχρωματα,παρανοιες κι ατμοσφαιρες.
μια εντελως περιεργη οικειοτητα σε ενα εντελως σκοτεινο δωματιο με το εντελως καταλληλο σαουντρακ.εκεινος κι εκεινη.
κανεις αλλος δεν μιλουσε,μονο εγω ειχα ενα ηλιθιο χαμογελο που πιστευα πως καποια στιγμη,ναι,θα εσκιζε τα μαγουλα μου και θα αρχιζε να αιωρειται στον χωρο και να μοιραζει ευτυχια και υστερα θα στρογγυλοκαθοταν πανω στο κεφαλι σου σα φωτοστεφανο.
και ευχομουν να μπορουσα να συρρικνωθώ να γινω μια απειροελαχιστα μικρη υπαρξη,να κρυφτω σε κεινη τη γωνια κατω απο τις σκαλες για παντα και να σταματησω την κλασσικη μπουρδολογοδιαρροια που με πιανει τετοιες ωρες,δυσκολες.
ουτε που θυμαμαι τι ελεγα.μας πηρανε χαμπαρι ρε,ρεζιλικια ρε
μπαι δε γουει 4-5 μηνες πριν να μου το λεγες θα σε λεγα τρελο.ειμαι αλλου εγω ομως πως ερχονται τα πραγματα ετσι καμια φορα.αυτα τα απο το πουθενα ειναι τα καλυτερα.
Παλι πισω τωρα στη σαλταρισμενη Αθηνα.Εχω καταλαβει πως αυτη η πολη ανηκει κυριως στους μοναχικους,τους διστακτικους.Σε κεινους που παντα πιστευουν πως θα υπαρχει καιρος,σε κεινους που φοβουνται να αντιμετωπισουν το οτιδηποτε.στους ανεκπληρωτους ερωτες πανω σε λοφους,σε μια χλιαρη ρουτινα,στα ραβασακια,στα καταπιεσμενα αισθηματα.Ειναι στιγμες που σα να με ισοπεδωνει αυτη η πολη,σα να μην μου αφηνει πολλα περιθωρια να τη συμπαθησω,να την αισθανθω να την κανω δικη μου.την ωρα που με κανακευει την ιδια ωρα με πληγωνει.σα να με διωχνει,με τον τροπο της.
και τωρα,στις τρεις και σαρανταεξι το ξημερωμα παραδεχομαι πως με σαλταρε για ακομα μια φορα και δεν αντεχω.Που θες να πας?Απο που παλευεις να φυγεις?
Στο ορκιζομαι αυτη τη στιγμη αν μπορουσα θα επαιρνα ολα τα τρενα του κοσμου ,ολα τα αεροπλανα,τα λεωφορεια,τα αυτοκινητα,τα πλοια,τα υποβρυχια,τα αεροστατα,τα ελικοπτερα αν μπορουσα θα διακτινιζομουν,θα εμπαινα απτο μισανοιχτο παραθυρο σου,ετσι απλα να τρυπωνα στο κρεβατι σου,ΕΚΠΛΗΞΗΗΗ!!,μονο για να σε δω,να μου διαβαζες ιστοριες του μικρου κθουλου,να καπνιζαμε σα μανιακοι να χαιδευες την πλατη μου.Στ'ορκιζομαι.

"γιατί με καις εσυ εσυ εσυυυυ"