σοκαριστικά θλιβερό κι εσωστρεφές.

...πώς να σου δώσω να καταλάβεις όλο αυτό που γκρεμιζόταν μέσα μου;

φαντομες

απωλεια προσανατολισμου,αδεια βλεμματα,τυχαια χαμογελα,ξενερωτα αγγιγματα

μια χαρα ειμαι.

εσυ που βρισκεσαι;

για ποσο; θα ρθεις σε μενα;

μπουρδελο σου λεει η κατασταση

παντως ειναι αποριας αξιο πως γινεται να σε ελκυει τοσο η ταλαιπωρια

ιουλιους αυγουστος σεπτεμβρης

παντοτε με στηνεις.

θες να ξεχασεις;

μακρυα απο ολους κι απο ολα

θελω να σε θυμαμαι με καθε λεπτομερεια

σημειο μηδεν

παντοτε εκει καταληγεις

και παρηγορια δεν βρηκες

au theatre des sons imaginaires ...κι ετσι κυλουν οι νυχτες μου.

οι νυχτες σου;

ελεγα να περασω απο το σπιτι σου αποψε

φοοοβαααμαιιι

σταματα να ρωτας

soon i will be away from you

μετραω μερες να φυγω και μενουν λιγες και σκαλωνω

απο τη μια εσυ απο την αλλη ο κοσμος μου ολος

εσυ δεν θες να φυγω δεν το λες μοναχα αλλα το εννοεις με τα παντα σου

ή θα θελα να το εννοεις και με κοιταζεις ετσι

εγω μεγαλωσα πια δεν αντεχω αλλες φασαριες




αιθουσες αναμονης.αεροδρομια




αποσταση; χιλιομετρικη εγκεφαλικη ψυχικη σωματικη διαγαλαξιακη;

παντα αποσταση ομως




μααααλιστα

χαιρετισμούς από την κεντρική ευρώπη...

Amassakoul 'n' Tenere

i am a traveller in the lone desert

KΆΠΟΤΕ σε ένα παγκάκι:
-μια τέτοια κούκλα να καπνίζει ; είναι κρίμα
ξέρω τι θα λες...
είναι κρίμα
κι εγώ κάπνιζα αλλά το κοψα γιατί ένας δικός μου πέθανε απ το κάπνισμα στα 60 του
σκοτώνει το κάπνισμα
κι ύστερα πέθανε κι άλλος δικός μου κι έμεινα μόνος μου τελείως 
και μετά γνώρισα μια γυναίκα αλλά μου είπε ψέματα,
εγώ όμως την ερωτεύτηκα..
ξέρω τι σκέφτεσαι...
μου είπε που λες να συναντηθούμε σε ένα χρόνο γιατί είχε δουλειές λέει
κι εγώ της απάντησα γιατί μου λες να συναντηθούμε σε ένα χρόνο;
και γιατί δεν μου λες να συναντηθούμε σε δέκα χρόνια ή και σε εκατό;
καλύτερα θα 'ταν
την ερωτεύτηκα...
μου πε σε ενα χρόνο...

-συγγνώμη,μα πρέπει να φύγω
-φύγε κι εσύ.όπως θες

ΆΛΛΟΤΕ σε ένα καφενείο:

-παιδί μου
γιατί εισαι στεναχωρημένη;
-εεεε;;;σε μένα μιλάτε;;;

μα δεν είμαι στεναχωρημένη
-άστα αυτά,ήσουν μόνη σου και στεναχωρημένη σε είδα

τώρα όμως μιλάς σωστά και χαμογελάς σωστά
-ρε γιώργη τι γίνεται κει πέρα;τι λες;
-είδα το παίδι ,ήταν στεναχωρημένο,της λεω να γελάει 

ΠΙΟ ΠΑΛΙΆ σε άλλο παγκάκι:
-γειά σου κορίτσι μου

-δεν έχω
-μη φοβάσαι

-δεν έχω σας λέω
-μη με φοβάσαι είμαι από τη μυτιλήνη από τον άγιο ραφαήλ
πάρε αυτά και ο Κύριος να 'ναι μαζί σου

-όμορφα είναι.
-ό,τι έχεις ευχαρίστηση,μη με φοβάσαι

-δεν σας φοβάμαι,δεν έχω χρήματα
-πφφφ...δώστα μου πίσω

its going to be a fine night tonight απολυτως

ΑΑΑΡΡΓΚΚΚ τρελαα !!





αυτο το κομματι ανεκαθεν με κανει εεμμμ δεν ξερω...οπως οταν ημουν πολυ μικρη  και ειχα ακουσει το its a fine day  σε μια κατασκηνωση και ουτε καν ηξερα τι ακριβως μαρεσε να ακουω απλα ειχα νιωσει υπεροχα και τωρα ακουω κατι διαφορετικο ,το these days, και μου σκαει το ιδιο συναισθημα και ειναι μεγαλη χαρα.
ποτε ομως δεν ακουγα ακριβως τετοια πραγματα. δηλαδη και τετοια καποιες φορες αλλα και αλλα

τι να σου πω θα θελα να ακουσω καπου εξω ωραιες μουσικες,μου χει λειψει
εχω καιρο να χορεψω,με το ενα ποδι στον ναρθηκα
και μου φαινεται περιεργο γιατι το αισθανομαι σα μια εσωτερικη διαδικασια,κατι τελειως ψυχοσωματικο.
μεθυστικο χαρμανι απο ηχους σε καταπινει ολοκληρο, σα να μην υπαρχει κανεις αλλος γυρω εσυ χανεσαιι και χανεσαιι και χααανεεεσαιιιι,ενωση των πιο εξαλλων εραστων ακολουθει η εκρηξη...
ειναι γεγονος πως εχω παθει παρακρουση (κλεισουρα και ακινησια)

στ'αληθεια ομως δεν περιμενω να γινει κανενα ωραιο σκηνικο εκει εξω εκτος αν το στησουμε μονοι μας
οπως παντα μαρεσει να καθομαι σπιτι μου,ψαχνω, βαζω να ακουω τα δικα μου .....

το ρολόι μου δείχνει δέκα τη νύχτα

με εμπιστεύεσαι;;;

κλείσε τα μάτια 

χωρίς λόγια δεν τα χρειάζεσαι άλλωστε

λέξεις χιλιοειπωμένες που έχουν χάσει πια το νόημά τους

μπορούν να καταστρέψουν μιαν ανάμνηση να αχρηστεύσουν μια εικόνα

μόνο ήχος σου λέω,μόνο αυτός,αγνός,ανόθευτος 

θα σου φανερώσει τις πιο όμορφες αλήθειες του κόσμου

άσε τον να εισβάλει στην ψυχή σου και να την ξεσκίσει,να τη λυτρώσει...

το λένε travelling without moving 

τις σκέψεις ακολουθούν αποσιωπητικά

(το ρολόι μου δείχνει τέσσερις το ξημέρωμα)

  Grouper - You Never Came by xixo

you remind me of someone i've met before

μια στιγμη αρκει για να χαθεις(ξανα)

θεςαλλονοικι

Dawid szczesny - morning by xixo



Τον τελευταιο καιρο εχω κανει αρκετα ταξιδια μα ολα ειχαν τον ιδιο προορισμο.
ειναι απιστευτο ποσες ωρες εχω ξοδεψει μεσα σε ενα τρενο,αμαξοστοιχια 500 η 502.
και φαντασου εγω που δεν συμπαθουσα και ιδιαιτερα τα τρενα
-παλι φευγεις?θα κανει κρυο εκει πανω,να παρεις χοντρα ρουχα,να με παιρνεις τηλεφωνα ανησυχω εγω δεν θα σε παρω να ξερεις δεν θελω να σε ενοχλησω.να τρως εε και κοψε τα πολλα τσιγαρα στεναχωριεμαι.προφυλαξεις πηρες?
-ασε μας ρε μαμα,φιλια
ειμαι λιγες μερες πισω και κανω εναν μινι απολογισμο.
η πρωτη συναντηση ηταν σε ενα υπογειο καπου εκει στον βορρα.ειχαμε πιει και κατι τσιπουρα πιο πριν οσο να ναι
"πειραματα θα παιζουν τα παιδια.ολντ βινιλς.θα ειναι ομορφα."
βομβος,ηχοχρωματα,παρανοιες κι ατμοσφαιρες.
μια εντελως περιεργη οικειοτητα σε ενα εντελως σκοτεινο δωματιο με το εντελως καταλληλο σαουντρακ.εκεινος κι εκεινη.
κανεις αλλος δεν μιλουσε,μονο εγω ειχα ενα ηλιθιο χαμογελο που πιστευα πως καποια στιγμη,ναι,θα εσκιζε τα μαγουλα μου και θα αρχιζε να αιωρειται στον χωρο και να μοιραζει ευτυχια και υστερα θα στρογγυλοκαθοταν πανω στο κεφαλι σου σα φωτοστεφανο.
και ευχομουν να μπορουσα να συρρικνωθώ να γινω μια απειροελαχιστα μικρη υπαρξη,να κρυφτω σε κεινη τη γωνια κατω απο τις σκαλες για παντα και να σταματησω την κλασσικη μπουρδολογοδιαρροια που με πιανει τετοιες ωρες,δυσκολες.
ουτε που θυμαμαι τι ελεγα.μας πηρανε χαμπαρι ρε,ρεζιλικια ρε
μπαι δε γουει 4-5 μηνες πριν να μου το λεγες θα σε λεγα τρελο.ειμαι αλλου εγω ομως πως ερχονται τα πραγματα ετσι καμια φορα.αυτα τα απο το πουθενα ειναι τα καλυτερα.
Παλι πισω τωρα στη σαλταρισμενη Αθηνα.Εχω καταλαβει πως αυτη η πολη ανηκει κυριως στους μοναχικους,τους διστακτικους.Σε κεινους που παντα πιστευουν πως θα υπαρχει καιρος,σε κεινους που φοβουνται να αντιμετωπισουν το οτιδηποτε.στους ανεκπληρωτους ερωτες πανω σε λοφους,σε μια χλιαρη ρουτινα,στα ραβασακια,στα καταπιεσμενα αισθηματα.Ειναι στιγμες που σα να με ισοπεδωνει αυτη η πολη,σα να μην μου αφηνει πολλα περιθωρια να τη συμπαθησω,να την αισθανθω να την κανω δικη μου.την ωρα που με κανακευει την ιδια ωρα με πληγωνει.σα να με διωχνει,με τον τροπο της.
και τωρα,στις τρεις και σαρανταεξι το ξημερωμα παραδεχομαι πως με σαλταρε για ακομα μια φορα και δεν αντεχω.Που θες να πας?Απο που παλευεις να φυγεις?
Στο ορκιζομαι αυτη τη στιγμη αν μπορουσα θα επαιρνα ολα τα τρενα του κοσμου ,ολα τα αεροπλανα,τα λεωφορεια,τα αυτοκινητα,τα πλοια,τα υποβρυχια,τα αεροστατα,τα ελικοπτερα αν μπορουσα θα διακτινιζομουν,θα εμπαινα απτο μισανοιχτο παραθυρο σου,ετσι απλα να τρυπωνα στο κρεβατι σου,ΕΚΠΛΗΞΗΗΗ!!,μονο για να σε δω,να μου διαβαζες ιστοριες του μικρου κθουλου,να καπνιζαμε σα μανιακοι να χαιδευες την πλατη μου.Στ'ορκιζομαι.

"γιατί με καις εσυ εσυ εσυυυυ"