-πρώτη φορά σε βλέπω τόσο διαλυμένη
υπήρξαν στιγμές που ένιωσα έτοιμη να μιλήσω
όμως οι λέξεις δεν σχημάτιζαν σωστή πρόταση στο μυαλό μου
και όταν πήγα να ανοίξω τα χείλη μου αποφασισμένη
ένας ήχος τριβέλιζε το μυαλό μου
κραυγή και μετά θολούρα και τίποτα
(and i imagine you beside looking to my mouth when i sang words that you couldnt understand)
διότι έτσι ήταν πάντα.
Πες Μου Κάτι Που Δεν Ξέρω,
Κράτησε Μου Το Χέρι,Δε Θα Αντέξω
κι όταν εσύ εύχεσαι να μπορούσε να χωρέσει ολόκληρη η ύπαρξη σου μέσα σε ένα βλέμμα
εγώ εύχομαι όλα αυτά που συμβαίνουν να μην ήταν τόσο ξένα στην ψυχή μου
ή έστω να μπορούσα επιτέλους να συνηθίσω στις αλλαγές
-για όσο πετούσαμε..-
η νοσταλγία μου πε ισοδυναμεί με διαστροφή
θυμάμαι που καίγαμε φωτογραφίες,δεν πιάνει
το μυστικό για να εξολοθρεύσουμε συναισθήματα και αναμνήσεις το βρήκες;
indelible memories σου λέει πώς με σκοτώνουν ώρες ώρες...
