οn/off

Κάτι ψιθύρησε.Δεν κατάλαβα.
Eνα φιλί στο μάγουλο,μια πόρτα έκλεισε.Τέλος
I never wanted anything more
please don't let me make the same mistake again
Που λες τα βράδια μαρέσει να περπατάω στα στενάκια κ ας φοβάμαι
αγαπάω τα φώτα στους δρόμους και τα αστέρια τ'αγαπάω κυρίως όταν μου μιλάνε
Εγώ,ειμαι φαντασιόπληκτη ναι.
Γελάω και κλαίω.
Σε παίρνω τηλέφωνο να πω ένα γειά και στο κλείνω
κ όταν παίρνεις πίσω λέω ενοχλείς και πάλι στο κλείνω.
Λέω πράγματα χώρις να τα εννοώ όπως τότε που φώναξα θέλω να φύγεις
και ρε πραγματικά το μόνο που ήθελα ήταν να έμενες για πάντα ή έστω δύο λεπτά ακόμα.Δεν ξέρω.Απλά να έμενες...
Οι καθρεύτες μιλάνε και σε μένα ναι κ μου λένε για αγάπες και ιστόριες τέτοιες.
Θα θελα να ξέρω ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι
και ποιό σε κάνει να γελάς και ποιό σε κάνει να κλαίς
κ αν κάποιο σου θυμίζει εμένα θα ήθελα να το ξέρω κ αυτό.
Μπορεί να μην θυμάμαι πολλά(cause it hurts to remember anyway) μου ρχονται όμως άκυρες στιγμές και γελάω
"τι ωραία μουσική που παίζουν τα κύμματα θα χορέψετε μαζί μου δεσποινίς?"
ένα βράδυ κάπου σόλωνος και ιπποκράτους γωνία
ένα χαρτάκι σκισμένο πλέον θέλω να σε δω,μην φύγεις
"πούστη μάθε να αγαπάς" σε ένα τοίχο
"λαχτάρα" σε έναν άλλο
κάτι καμμένα βράδια στο ντέκα
κάτι άλλα στο στρέφη,
στο αστεροσκοπείο,στην πλατεία.Πάντα καμμένα.
Φορούσε κοχύλια στο χέρι και στο λαίμο και του άρεσαν τα ηλιοβασιλέματα
και μένα μ άρεσαν ίσως γιατί άρεσαν σε κείνον