hello/goodbye,its me

είχα το όνειρό μου

κι ένα τσακισμένο χαμόγελο

και μια καρδιά που καιγόταν σταλήθεια

ρομαντική ΑΝΤΊΛΗΨΗ για τα πάντα

ρομποτική ΑΝΤΊΔΡΑΣΗ στο ίσως και όχι που είπε κάποτε

but now i can't find your voice and the words you speak and it's terrifying

κρυώνω ρεεε .έλα να μιλήσουμε για καλοκαίρια,σε θέλω δίπλα μου

σα να είχε παγώσει ο χρόνος, προσπαθούσε να βρει μια σωστή δικαιολογία και κάπνιζε

μου έδωσε ένα βιβλίο modern depression λέει θα σου κάνει καλό λέει.

βλακείες.αφου σου έχω πει τα ταξίδια με απελευθερώνουν εμένα

στη τσέπη μου έχω ένα αεροπορικό εισητήριο απλά για να μου θυμίζει

πως κοιτώντας πίσω οι μοναδικές στιγμές που πραγματικά μου ανήκουν,τα απειροελάχιστα δευτερόλεπτα που ένιωσα την αναπνοή μου ήταν σε ένα αυτοκίνητο,σε ένα τρένο,σε έναν αεροδιάδρομο. υπάρχουν όμως κι είναι αληθινές κι αυτό με παρηγορεί κάπως.

άνθρωποι,γέλια στριμωγμένα σε αποσκευές κι όσα ποτέ τόλμησα να ονειρευτώ ασφυκτιούν μέσα σε μια βαλίτσα

κι αν ακόμα δεν το αντιλαμβάνεσαι δεν πειράζει καθόλου

πάντα σε ευχαριστώ που ακούς

μακάρι να ένιωθα λιγότερο χαμένη,να μου έδειχνες το δρόμο ίσως

κι ούτε είναι αυτο ακριβώς,απλά όταν νιώθω λυπημένη * it sounds strange to me how the stories change *

αν σου ζητούσα κάτι παραπάνω απ'το να ακούς μονάχα θα 'ταν όταν νυχτώνει να έρχεσαι με κάποιο τρόπο και να μου κλείνεις λιγάκι το παράθυρο κι όταν σου λέω πες μου ενα παραμύθι να κοιμηθώ απόψε να μου μιλάς για διαστημόπλοια

αλλά και τίποτα να μην λες, με σκέφτεσαι καθόλου? εγώ ναι.

υ.γ: μεγάλος ο δρόμος της επιστροφής,όσο ασυνάρτητα τα σκέφτηκα ακούγοντας αυτό