θεςαλλονοικι

Dawid szczesny - morning by xixo



Τον τελευταιο καιρο εχω κανει αρκετα ταξιδια μα ολα ειχαν τον ιδιο προορισμο.
ειναι απιστευτο ποσες ωρες εχω ξοδεψει μεσα σε ενα τρενο,αμαξοστοιχια 500 η 502.
και φαντασου εγω που δεν συμπαθουσα και ιδιαιτερα τα τρενα
-παλι φευγεις?θα κανει κρυο εκει πανω,να παρεις χοντρα ρουχα,να με παιρνεις τηλεφωνα ανησυχω εγω δεν θα σε παρω να ξερεις δεν θελω να σε ενοχλησω.να τρως εε και κοψε τα πολλα τσιγαρα στεναχωριεμαι.προφυλαξεις πηρες?
-ασε μας ρε μαμα,φιλια
ειμαι λιγες μερες πισω και κανω εναν μινι απολογισμο.
η πρωτη συναντηση ηταν σε ενα υπογειο καπου εκει στον βορρα.ειχαμε πιει και κατι τσιπουρα πιο πριν οσο να ναι
"πειραματα θα παιζουν τα παιδια.ολντ βινιλς.θα ειναι ομορφα."
βομβος,ηχοχρωματα,παρανοιες κι ατμοσφαιρες.
μια εντελως περιεργη οικειοτητα σε ενα εντελως σκοτεινο δωματιο με το εντελως καταλληλο σαουντρακ.εκεινος κι εκεινη.
κανεις αλλος δεν μιλουσε,μονο εγω ειχα ενα ηλιθιο χαμογελο που πιστευα πως καποια στιγμη,ναι,θα εσκιζε τα μαγουλα μου και θα αρχιζε να αιωρειται στον χωρο και να μοιραζει ευτυχια και υστερα θα στρογγυλοκαθοταν πανω στο κεφαλι σου σα φωτοστεφανο.
και ευχομουν να μπορουσα να συρρικνωθώ να γινω μια απειροελαχιστα μικρη υπαρξη,να κρυφτω σε κεινη τη γωνια κατω απο τις σκαλες για παντα και να σταματησω την κλασσικη μπουρδολογοδιαρροια που με πιανει τετοιες ωρες,δυσκολες.
ουτε που θυμαμαι τι ελεγα.μας πηρανε χαμπαρι ρε,ρεζιλικια ρε
μπαι δε γουει 4-5 μηνες πριν να μου το λεγες θα σε λεγα τρελο.ειμαι αλλου εγω ομως πως ερχονται τα πραγματα ετσι καμια φορα.αυτα τα απο το πουθενα ειναι τα καλυτερα.
Παλι πισω τωρα στη σαλταρισμενη Αθηνα.Εχω καταλαβει πως αυτη η πολη ανηκει κυριως στους μοναχικους,τους διστακτικους.Σε κεινους που παντα πιστευουν πως θα υπαρχει καιρος,σε κεινους που φοβουνται να αντιμετωπισουν το οτιδηποτε.στους ανεκπληρωτους ερωτες πανω σε λοφους,σε μια χλιαρη ρουτινα,στα ραβασακια,στα καταπιεσμενα αισθηματα.Ειναι στιγμες που σα να με ισοπεδωνει αυτη η πολη,σα να μην μου αφηνει πολλα περιθωρια να τη συμπαθησω,να την αισθανθω να την κανω δικη μου.την ωρα που με κανακευει την ιδια ωρα με πληγωνει.σα να με διωχνει,με τον τροπο της.
και τωρα,στις τρεις και σαρανταεξι το ξημερωμα παραδεχομαι πως με σαλταρε για ακομα μια φορα και δεν αντεχω.Που θες να πας?Απο που παλευεις να φυγεις?
Στο ορκιζομαι αυτη τη στιγμη αν μπορουσα θα επαιρνα ολα τα τρενα του κοσμου ,ολα τα αεροπλανα,τα λεωφορεια,τα αυτοκινητα,τα πλοια,τα υποβρυχια,τα αεροστατα,τα ελικοπτερα αν μπορουσα θα διακτινιζομουν,θα εμπαινα απτο μισανοιχτο παραθυρο σου,ετσι απλα να τρυπωνα στο κρεβατι σου,ΕΚΠΛΗΞΗΗΗ!!,μονο για να σε δω,να μου διαβαζες ιστοριες του μικρου κθουλου,να καπνιζαμε σα μανιακοι να χαιδευες την πλατη μου.Στ'ορκιζομαι.

"γιατί με καις εσυ εσυ εσυυυυ"

restrained in a moment,silent sky

Σίγουρα θα κοντεύει να ξημερώσει κι όμως αποφεύγεις να προσδιορίσεις την ώρα.Αποφάσισες να ξεφύγεις από την ανελέητη και συνάμα καταθλιπτική σου μανία να κοιτάζεις συνεχώς το ρολόι λες και πάντοτε είτε θα πρέπει να προλάβεις κάτι είτε να δραπετεύσεις από κάτι.Πρόκειται να τα αφήσεις όλα πίσω.Ειδάλλως τι νόημα έχει;

Ο βραδινός σου περίπατος στην πόλη,ο πιο εχέμυθος φίλος σου,εξακολουθεί να διαγράφει την ίδια πορεία.Mακάρι έστω μια φορά να μπορούσες να χαθείς, μα ξέρεις όλα τα περάσματα,όλα τα μυστικά δρομάκια.Σταθερά βήματα επάνω σε πλακάκια και ασβεστομένα πεζοδρόμια,πλήρως εναρμονισμένα με το μελαγχολικό αστικό τοπίο και τον μακρόσυρτο,ασαφή ήχο που προκαλούν τα πρωινά τρένα κι αυτοκίνητα.Να που σε οδήγησαν πάλι στο γνωστό μέρος.Τεκμηρίωση της ευχαρίστησης που σου προκαλεί να χαζεύεις από δω τους ιριδισμούς της ανατολής του ηλίου.Κάμποσα τσιγάρα δρόμος.

Μπορείς να διακρίνεις μια μορφή στο τζάμι της βιτρίνας.Η μορφή σου.'Αλλαξες.Ή μάλλον σε άλλαξαν,τόσο που δεν αναγνωρίζεις τον εαυτό σου πια.

Τι μεσολάβησε;

Πέρασε ο καιρός κι ούτε που το κατάλαβες,ο χρόνος δεν κάνει διακρίσεις.

Θυμάσαι άραγε πώς είναι να είσαι παιδί;όπως τότε που λέγαμε ιστορίες σχεδόν ψιθυριστά,με το φακό,κάτω απ' τα σκεπάσματα.Προς αναζήτηση μιας χαμένης αθωότητας.

Θυμάσαι άραγε την τελευταία φορά που γέλασες με την καρδιά σου;που οι ενδορφίνες κάλυψαν και την παραμικρή ίνα του σώματος σου;

Χίλιεςεκατόνενενήνταέξι ημέρες κι απ΄το γραμμόφωνο να ακούγεται η ίδια μελωδία.

Κουράστηκες μα η ιδέα του τέλους σε μουδιάζει.Το τέλος μιας ολόκληρης εποχής.Τι θα κάνεις μετά;

Καταφύγιο;βρήκες καταφύγιο;

(Στο σκοτάδι.Θαμπές εικόνες πλημμυρίζουν την ατμόσφαιρα.Η μνήμη μου σαν μια κλωστή.Ξάπλωσα στο έδαφος.Έπιασες το χέρι μου.)

Πες μου αισθάνθηκες ποτέ σου φυσιολογικός;τι θα πει φυσιολογικός;

Ποτέ δεν αναζήτησες μια ζωή κανονικότητας.

Όμως...θα είσαι απλός παρατηρητής ή θα έχεις ενεργό συμμετοχή;

Γιατί δεν λες αυτό που σκέφτεσαι;

Κάποιες φορές ίσως είναι καλύτερα να αφήνεις τα πράγματα να κυλήσουν.Όταν νιώθεις ότι κάθε όνειρο,κάθε σκέψη,κάθε προσπάθεια σου μέχρι τώρα βρίσκει αδιέξοδο τότε ακριβώς είναι που επεμβαίνει το σύμπαν.

Όταν νιώθεις ότι η αποστολή σου έχει τελειώσει ότι δεν μένει κάτι άλλο παρά να κάνεις τη θεαματικότερη έξοδο.

Οι καταραμένες στιγμές που συνειδητοποιείς ότι δεν έχεις πλέον να πεις τίποτα με τα πιο κοντινά σου πρόσωπα,ότι κάπου εδώ οι δρόμοι σας χωρίζουν.

Εσύ θα φύγεις ή θα μείνεις;Θα ξανάρθεις;

Πάρε μια απόφαση τώρα,το αύριο είναι πολύ μακρυά.

Μερικές φορές δεν έχεις άλλη επιλογή.

Μερικές φορές σκύβεις το κεφάλι βάζοντας μπροστά το συναίσθημα.

Μερικές φορές πληγώνεις εκείνους που αγαπάς.

Κι εγώ;;;;;;;;;

Περίεργη γαλήνη νιώθω σ' ένα ακόμα πιο περίεργο χάος και όμως θα πρέπει να σου εξομολογηθώ πως κουράστηκα να περπατάω μόνη.

Θα ήθελα να περάσω τη νύχτα αυτή μαζί σου,να ξαπλώσεις στα πόδια μου,να ακούμε παραμύθια από το κασετόφωνο.

Αναρωτιέμαι αν υπάρχει κάτι που φοβάσαι στα αλήθεια.

Φοβάμαι τη μέρα που θα ξεχάσω το πρόσωπό σου.

Τη μέρα που θα συναντηθούμε φοβάμαι.Ίσως χρειαστεί να συστηθούμε ξανά.

-Νιώθω τόσο λυπημένη,τόσο θυμωμένη,για τόσο πολύ καιρό!

Να πάτε να γαμηθείτε όλοι.Αμήν.-

before you come to any conclusions

-πρώτη φορά σε βλέπω τόσο διαλυμένη

υπήρξαν στιγμές που ένιωσα έτοιμη να μιλήσω

όμως οι λέξεις δεν σχημάτιζαν σωστή πρόταση στο μυαλό μου

και όταν πήγα να ανοίξω τα χείλη μου αποφασισμένη

ένας ήχος τριβέλιζε το μυαλό μου

κραυγή και μετά θολούρα και τίποτα

(and i imagine you beside looking to my mouth when i sang words that you couldnt understand)

διότι έτσι ήταν πάντα.

Πες Μου Κάτι Που Δεν Ξέρω,

Κράτησε Μου Το Χέρι,Δε Θα Αντέξω

κι όταν εσύ εύχεσαι να μπορούσε να χωρέσει ολόκληρη η ύπαρξη σου μέσα σε ένα βλέμμα

εγώ εύχομαι όλα αυτά που συμβαίνουν να μην ήταν τόσο ξένα στην ψυχή μου

ή έστω να μπορούσα επιτέλους να συνηθίσω στις αλλαγές

-για όσο πετούσαμε..-

η νοσταλγία μου πε ισοδυναμεί με διαστροφή

θυμάμαι που καίγαμε φωτογραφίες,δεν πιάνει

το μυστικό για να εξολοθρεύσουμε συναισθήματα και αναμνήσεις το βρήκες;

indelible memories σου λέει πώς με σκοτώνουν ώρες ώρες...

i wanna fuck you like a bunny

My name is...

φωτιές

το φρικτό είναι να μην σου είμαι χρήσιμη πια

κάνε με ό,τι θες,κάνε με οθόνη,ακόμη κι αλεξικέραυνο

εκεί

cause you never really tried

and then you had been to the station to meet every train..

είναι κάτι δρόμοι ατέρμονοι και φωτεινοί

όπου το βλέμμα σου χάνεται σε ορίζοντες δίχως τέλος

ξέρεις καλά ποιοί είναι,τους έχεις χιλιοπερπατήσει

είναι κάτι δρόμοι που οδηγούν σε ανθισμένα λιβάδια.

σαν αρχίσει να πέφτει ο ήλιος σαρέσει να ξαπλώνεις στο γρασίδι ατενίζοντας με τις ώρες

ανοίγει η ψυχή μου σε τέτοια μέρη.

ευκαιρία να ακούσεις την καρδιά σου λοιπόν,ησυχία

πολλάβράδιαονειρεύομαιπωςπερπατάμεμαζίσεγέφυρεςουράνιες

είναι κάτι μυστικά μονοπάτια που οδηγούν στις γέφυρες αυτές,εγώ τα γνωρίζω
να ξέρεις πάντα στο τέλος συνάντηση.όπου θα δεις λέει έναν σουπερνόβα να εκρήγνυται.

"i hear that you're building your little house deep in the desert

you're living for nothing now,i hope you're keeping some kind of record"

μου μοιάζεις τόσο πολύ ώρες ώρες που ακόμα και εγώ η ίδια τρομάζω

κι όταν σου μιλάω είναι λες κι απευθύνομαι σε καθρεύτη.

περίεργο

(γι αυτό άλλωστε δεν θα μπορούσε να σε αγαπήσει ποτέ)

πες μου το μυστικό για να νιώσω ελεύθερος

έστω μια φορά στη ζωή μου.

δεν έχω ακούσει αλήθειες ποτέ μόνο υπέροχα ψέματα έχω ακούσει

ελευθερία για μένα είναι να φτάσεις στο σημείο που θα

λες αντίο σα να λες καλημέρα με το πιο γιορτινό σου χαμόγελο,πρέπει να το νιώθεις όμως,προσοχή!

κι όταν σου δείχνουν πόρτες κλειδωμένες να τους αγνοείς επιδεικτικά

βρίσκοντας τρόπο να μπεις απ το παράθυρο,τότε θα σαι ελεύθερος

δεν έχω γνωρίσει ανθρώπους με αγνά συναισθήματα

μόνο τύπους που σου καρφώνουν το μαχαίρι στην πλάτη
κι ύστερα σου γλείφουν την πληγή εχω γνωρίσει,με "καταπιεσμένα
δίχως λόγο αισθήματα"κι ας σε κατηγορούν για το αντίστροφο.

(δεν θα απογοητευτώ.είναι η δική μου φαντασίωση και θα τη ζήσω όπως θέλω,ακούς;)

the sunshine in your eyes,the lies you said to me

αυγουστιάτικο ξημέρωμα

βόλτα με τα ποδήλατα σε κείνη μεριά του λόφου,δεν έχει κόσμο τέτοια ώρα της ημέρας

θα παρατηρούμε τον κόσμο από ψηλά,ίσως γράψουμε και ποιήματα

-μην είσαι χαζή,ούτε δύο προτάσεις δεν μπορείς να βάλεις στη σωστή σειρά

-χαχαχα,δίκιο έχεις και πληγώνομαι.σκάσε!

*

16 μαρτίου ώρα 7

και εκεί που νόμιζα πως θα είναι άλλη μια συνηθισμένη μέρα

χωρίς να συμβεί οτιδήποτε στο ενδιάμεσο που να αξίζει να θυμάμαι (κάποτε)

έχω βελτιωθεί στο θέμα αυτό

και εκεί που ξεφυσάω πάνω απο βιβλία μαθηματικών και επαναλαμβάνω ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης(ακούω και το hoover διότι βοηθάει)

ένα τηλεφώνημα είναι αρκετό

(-βλάκα,παραλίγο να ξεχάσω οτι μιλάς ΕΤΣΙ.-μα ΔΕΝ είναι αστείοοοο)

ματαιότητες λέει

τι χαζή φράση!τι χαζό παιδί!

μου εφτιαξες τή μέεεερα !

έλα σπίτι μου τώρα να σε δω

ευχαριστώ ευχαριστώ ευχαριστώωω

κοιτάζω γύρω μου,πρόσωπα που αγαπώ

μόνο αυτό θα αρκούσε,βέβαια θα αρκούσε

...she sees the white rabbit and follows him down the Rabbit-hole,the Hall of many doors

you never did anything wrong

αστεροειδής 221 Ηώς,

someday,

στη ταράτσα μέχρι να ξημερώσει ή και όχι

περνούσαμε τις μέρες μας

ψάχνοντας όμορφες φράσεις να γεμίζουμε ημερολόγια

τελευταία νύχτα.αύριο θα έχεις φύγει απο δω

πως νιώθεις?

βυθίζομαι σε ένα αστέρι βυθίζομαι

στο θέμα τώρα

big mistakes biggest hurt

αν και δεν το άκουσες

μέσα στο σκοτάδι είχα ψιθυρίσει

η ευτυχία είναι στιγμές ρε

μα δεν τις θέλω πια γιατί κουράστηκα(δεν είναι αλήθεια)

βλάσθημη ρε

δενείναιαλήθεια

κι ύστερα είπα the whole past on my mind,remember the small things

remember the small things είναι η συμβουλή

ωστόσο τη διαδρομή μέχρι να βρούμε μια χούφτα λαμπιόνια

την έχω κάνει πολλές φορές με το μυαλό μου

ούτε που τόλμησα όμως να ξαναπάω

έστω και μόνη μου

ποτέ

δεν θέλω να έχω άλλες αναμνήσεις απο κει παρά μόνο μαζί σου

(ξέρω ένα μέρος,κλείσε τα μάτια,σχεδόν σιωπή,τότε είναι που απαρνήθηκα του κόσμου την αθλιότητα)

συννεφιασμένο βλέμμα μαζί δισεκατομμύριατριακόσιεςπέντε στιγμές απελπισίας

sorry,i didn't notice

εκείνο το βράδυ μέσα στο σκοτάδι

δεν με απογοήτευσες,όχι

άλλωστε έχω συνηθίσει να τελειώνω μόνη μου τους διαλόγους μαζί σου

hello/goodbye,its me

είχα το όνειρό μου

κι ένα τσακισμένο χαμόγελο

και μια καρδιά που καιγόταν σταλήθεια

ρομαντική ΑΝΤΊΛΗΨΗ για τα πάντα

ρομποτική ΑΝΤΊΔΡΑΣΗ στο ίσως και όχι που είπε κάποτε

but now i can't find your voice and the words you speak and it's terrifying

κρυώνω ρεεε .έλα να μιλήσουμε για καλοκαίρια,σε θέλω δίπλα μου

σα να είχε παγώσει ο χρόνος, προσπαθούσε να βρει μια σωστή δικαιολογία και κάπνιζε

μου έδωσε ένα βιβλίο modern depression λέει θα σου κάνει καλό λέει.

βλακείες.αφου σου έχω πει τα ταξίδια με απελευθερώνουν εμένα

στη τσέπη μου έχω ένα αεροπορικό εισητήριο απλά για να μου θυμίζει

πως κοιτώντας πίσω οι μοναδικές στιγμές που πραγματικά μου ανήκουν,τα απειροελάχιστα δευτερόλεπτα που ένιωσα την αναπνοή μου ήταν σε ένα αυτοκίνητο,σε ένα τρένο,σε έναν αεροδιάδρομο. υπάρχουν όμως κι είναι αληθινές κι αυτό με παρηγορεί κάπως.

άνθρωποι,γέλια στριμωγμένα σε αποσκευές κι όσα ποτέ τόλμησα να ονειρευτώ ασφυκτιούν μέσα σε μια βαλίτσα

κι αν ακόμα δεν το αντιλαμβάνεσαι δεν πειράζει καθόλου

πάντα σε ευχαριστώ που ακούς

μακάρι να ένιωθα λιγότερο χαμένη,να μου έδειχνες το δρόμο ίσως

κι ούτε είναι αυτο ακριβώς,απλά όταν νιώθω λυπημένη * it sounds strange to me how the stories change *

αν σου ζητούσα κάτι παραπάνω απ'το να ακούς μονάχα θα 'ταν όταν νυχτώνει να έρχεσαι με κάποιο τρόπο και να μου κλείνεις λιγάκι το παράθυρο κι όταν σου λέω πες μου ενα παραμύθι να κοιμηθώ απόψε να μου μιλάς για διαστημόπλοια

αλλά και τίποτα να μην λες, με σκέφτεσαι καθόλου? εγώ ναι.

υ.γ: μεγάλος ο δρόμος της επιστροφής,όσο ασυνάρτητα τα σκέφτηκα ακούγοντας αυτό

η μαγική σου ιδιότητα να εφευρίσκεις αγάπη

and all i gave to you is lost
and all you took from me is lost
black wings carry me so high
up to meet you in the sky

Λίγο ακόμα και θα ξεχάσεις τα πάντα,λίγο ακόμα και δεν θα θυμάσαι τίποτα..

sick

You're all rock stars now in a network town
theres no place to go
to be on your own
making friends and foes
watch the network grow

μου μιλαει το κομπιουτερ ου ου ου


you are a download pal yeah
yes you do yes you do

και ένα songιιιι σε καλοκαιρινό μουντ
ΝΑΓΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙΙΙΙ

Heather Nova - Aquamarine by xixo

(sunset bird of prey)
flying hiiiiigh
in the summer sky,
flying high
gently passing by,
flying hiiiiigh

Take me on your flight...


χρώματα+χαμογελάω

dance dance!

αυτό το χορεύαμε ασταμάτητα τις προάλλες μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο:
-μαλάααακα κλείστο επιτέλους.ΔΙΑΒΑΖΩ!
-οοοοκ,ξενέρωσα...


έεεεελα ρε acid lovers

lucid

Rapoon- Looking...Not Finding by xixo



Darkened blackblue sky
δεν θυμάμαι πολλά
falling stars were diving into this shaded dark blue colour
θύελλα διάτοντων αστέρων.ήταν υπέροχο
to infinity and beyond
και mεtά και μeτa
i was roaming along an endless shore
i was roaming...i had never been to that place before.
drops,κρότος λάμψης,yell of terror
im not scared,im not scared !
μπλε κίτρινο κόκκινο μπλε πάλι πάλι
βoή πάντα.silence does not exist.
πάντα βοή...
echoes and echoes and echoes
Clouds whispering their deepest secrets
Waves screaming there is no other way but flying
Storms inside my head ομιχλώδεις εικόνες black and white
φωτεινή επιγραφή *its not too late κάνε την υπέρβαση*
αρχιζω να φoβάμαι,όχι;
Roaming along an endless shore
behind the walls across the mountains
δεν είχα καμία εκφράση απλά προχωρούσα
yes sir.excuse me sir τι είναι εδώ;νιώθω κάπως χαμένη κι έπειτα
in the middle of this great chaos

το πρόσωπό σου

Σώσε με..

i cant forget what you've forgotten

(κι ούτε είναι αυτό ακριβώς)

Some people only know how to break my heart
im talking about you,you,you

who controls the universe?

suddenly i'm falling.i'm falling upright
i was falling and twisting
i'm falling upright

...

mouth open wide but no sound

!it's in space!

a complete feeling of space and nothingness

nothingness

...

i thought that i was falling forever//
not quickly but i'm definitely going down down down
i know that nothing ,nothing can stop me

...

i'm falling upright
and i've finished
im just sinking,sinking into this great black void.i see no clouds at all

!it's in space!

a complete feeling of space and nothingness.

everything is black and i fall and fall and fall...




o χρήστης @ λέει:

*θα λάβετε νέα από τα αστέρια*