όχι για άλλο λόγο
απλά επειδή κάποιος μιλούσε για μελαγχολίες σήμερα
κι επειδή το είχα ξεχάσει ---
κι επειδή το αγαπoύσα θυμάμαι
κι επειδή συγκινήθηκα πάλι (έεεετσι)
και τέλος επειδή -αργά ή γρήγορα- κάποια στιγμή θα το έκανα ποστ

*νάγια σ' ευχαριστώ πολύ(που 'σαι μωρήηηη; ο "αντωνάκης σου" λέει χι μισντ γιου...)

secrets from the winds

έρωτας

κάτι

she floats in air in these three ways( υποθέτω)

ρε φαντάσου λίγο, είσαι μόνος στο δωμάτιο ακούγοντας το αγαπημένο σου τραγούδι και υπάρχει σκοτάδι απόλυτο,τότε τι ονειρεύεσαι?
όταν περπατας σε στένα δρομάκια την ώρα που χαράζει ή όταν ξαπλώνεις στη ταράτσα σου σκέφτεσαι τίποτα?
όταν βρέχει δυνατά και η βροχή μαστιγώνει τα τζάμια σου τότε άραγε
ανοίγεις έστω και λίγο το παράθυρο?
εγώ ναι γιατί απ'τη μια ζηλεύω κ απ' την άλλη
-κυρία βροχή όπως ξεπλένετε τα τζάμια μου θα μπορούσατε παρακαλώ πολύ να ξεπλύνετε και την ψυχή μου?
όμως πες μου λίγο, οταν ακούς satie δεν νιώθεις σαν οι χτύποι της καρδιάς σου να προσπαθούν (μάταια) να συγχρονιστούν με τη βασανιστική αυτή μελωδία?

δεν ξέρω γιατί όμως πάντα με συγκινούσε η μελαγχολία στο βλέμμα και τα χρώματα του δειλινού ίσως
πάντα έλεγα πως θα θελα να είμαι αερόστατο
ή να χωρούσα σε ένα καλειδοσκόπιο,να ζήσω την απόλυτη παράνοια
αν ήμουν λέξη θα θελα να μαι η ένταση κ αν ήμουν δρόμος μάλλον οποιοσδήποτε παράλληλος στον ζινγκελ.
μια μέρα είχα πει θα κρατώ ένα χρυσό διαβατήριο και θα ταξιδευώ για πάντα,θα φωτογραφίσω όλα τα χαμόγελα του κόσμου.

εσύ για παράδειγμα,αν ήσουν συναίσθημα ποιό θα ήσουν?
μιλησέ μου για σένα

πολλάβράδιαονειρεύομαιπωςπερπατάμεμαζίσεγέφυρεςουράνιες

--


"αμφιβάλλω ρε"

κ έπειτα γαμώτο μου άλλες φορές χαμογελάω κ άλλες σκέφτομαι πως δεν θα αντέξω
συγγνώμη


"-σε ένα μήνα σε ένα χρόνο το πολύ δεν θα μαγαπάς πια
-το ξέρω"

What a masterpiece?!?!

Μετά από αυτό το κομμάτι ερωτεύτηκα τη μουσική του Aphex.(εθισμός)

Poetry of sounds.

γιατί είσαι εδώ?

-πες αλήθεια,άμα φύγω θα σου λείψω?
-....
-καλά γάματο.

it was beautiful but nothing was really there.το πιασες?
και το τραγούδι εκείνο τ΄αγαπούσα ναι,μα τώρα το μισώ,με αηδιάζει πως το λένε
και το μέρος εκείνο κάποτε ήταν όμορφο,τώρα θυμίζει σκουπιδότοπο.d**d end.

your fire burns for me,red as grace

*Blush-Hereafter του Wim Vandekeybus*

Άκου εδώ.Τον Ιούλιο που μας πέρασε είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο διεθνές φεστιβαλ χορού Αθηνών μια απίστευτη παράσταση ονόματι nieuwZwart του Βέλγου χορογράφου,σκηνοθέτη και φωτογράφου Wim Vandekeybus και της ομάδας του Ultima Vez.
Ήταν τυχερό μου όντως διότι αρχικά είχα πάει γι' άλλη παράσταση στο φεστιβάλ η οποία εν τέλη δεν έκατσε,ευτυχώς δηλαδή διότι δεν θα είχα μάθει πότε τον παραπάνω κύριο με το περίεργο όνομα ούτε θα είχα το ευτύχημα να παρακολουθήσω έργο του από κοντά.
Οι προσδοκίες μου ήταν εξίσου υψηλές και δεν διαψεύσθηκαν , όταν έμαθα πως βγήκαν στις αίθουσες οι ταινίες του Blush-Hereafter (2 ταινίες σε ενιαίο πρόγραμμα,παραγωγή του 2005 και 2007 αντίστοιχα)
Ο χορός συναντά το cinema,οι δύο τέχνες συνεργάζονται μέσα από τη ματιά του Wim Vandekeybus και το αποτέλεσμα σε αφήνει έκπληκτο.Σκοπός τους να σε σαγηνέυσουν αφυπνίζοντας τις αισθήσεις και το καταφέρνουν(τουλάχιστον μιλώντας για το προσωπικό μου βίωμα και πως το ένιωσα εγώ).
Χαρακτηρίστηκαν ως "Ένα εκρηκτικής ομορφιάς Διονυσιακό μείγμα",πιστεύω η πιο εύστοχη φράση για την περιγραφή τους,γι' αυτό και τη δανείζομαι.
Τις μουσικές και στα δύο έργα επιμελείται ο David Eugene Edwards μέλος των projects Woven Hand(οι οποίοι έδωσαν ένα υπέεεεροχο live την Παρασκευή 27-11 στο Αν club!!!!τέλεια εμφάνιση να τα λέμε κ αυτά,πάντα τέτοια) και 16 horsepower.Τώρα λοιπόν που ακούω και το ομώνυμο album τους blush(που αποτελεί soundtrack της 1ης) θυμήθηκα τις ταινίες κι έκανα αυτό εδώ το ποστ για όσους βρίσκουν ενδιαφέρουσα τη σύμπραξη χόρου-κινηματογράφου ή θέλουν να πειραματιστούν με dance films.Πιστευώ αξίζει να ρίξουν μια ματιά.

Γενικά για τα εργάκια:

Blush:





"but if you decide to disappear,disappear without a trace...i'll search and find a thousand seas to drown my memories of you"

Hereafter: