"Κι ήμουν στο σκοτάδι.Κι ήμουν το σκοτάδι.Και με είδε μια αχτίδα" Κ.Κ

29.12.09




όχι για άλλο λόγο
απλά επειδή κάποιος μιλούσε για μελαγχολίες σήμερα
κι επειδή το είχα ξεχάσει ---
κι επειδή το αγαπoύσα θυμάμαι
κι επειδή συγκινήθηκα πάλι (έεεετσι)
και τέλος επειδή -αργά ή γρήγορα- κάποια στιγμή θα το έκανα ποστ

*νάγια σ' ευχαριστώ πολύ(που 'σαι μωρήηηη; ο "αντωνάκης σου" λέει χι μισντ γιου...)

18.12.09

κάτι

she floats in air in these three ways( υποθέτω)

ρε φαντάσου λίγο, είσαι μόνος στο δωμάτιο ακούγοντας το αγαπημένο σου τραγούδι και υπάρχει σκοτάδι απόλυτο,τότε τι ονειρεύεσαι?
όταν περπατας σε στένα δρομάκια την ώρα που χαράζει ή όταν ξαπλώνεις στη ταράτσα σου σκέφτεσαι τίποτα?
όταν βρέχει δυνατά και η βροχή μαστιγώνει τα τζάμια σου τότε άραγε
ανοίγεις έστω και λίγο το παράθυρο?
εγώ ναι γιατί απ'τη μια ζηλεύω κ απ' την άλλη
-κυρία βροχή όπως ξεπλένετε τα τζάμια μου θα μπορούσατε παρακαλώ πολύ να ξεπλύνετε και την ψυχή μου?
όμως πες μου λίγο, οταν ακούς satie δεν νιώθεις σαν οι χτύποι της καρδιάς σου να προσπαθούν (μάταια) να συγχρονιστούν με τη βασανιστική αυτή μελωδία?

δεν ξέρω γιατί όμως πάντα με συγκινούσε η μελαγχολία στο βλέμμα και τα χρώματα του δειλινού ίσως
πάντα έλεγα πως θα θελα να είμαι αερόστατο
ή να χωρούσα σε ένα καλειδοσκόπιο,να ζήσω την απόλυτη παράνοια
αν ήμουν λέξη θα θελα να μαι η ένταση κ αν ήμουν δρόμος μάλλον οποιοσδήποτε παράλληλος στον ζινγκελ.
μια μέρα είχα πει θα κρατώ ένα χρυσό διαβατήριο και θα ταξιδευώ για πάντα,θα φωτογραφίσω όλα τα χαμόγελα του κόσμου.

εσύ για παράδειγμα,αν ήσουν συναίσθημα ποιό θα ήσουν?
μιλησέ μου για σένα

πολλάβράδιαονειρεύομαιπωςπερπατάμεμαζίσεγέφυρεςουράνιες

--


"αμφιβάλλω ρε"

κ έπειτα γαμώτο μου άλλες φορές χαμογελάω κ άλλες σκέφτομαι πως δεν θα αντέξω
συγγνώμη


"-σε ένα μήνα σε ένα χρόνο το πολύ δεν θα μαγαπάς πια
-το ξέρω"

11.12.09

What a masterpiece?!?!



Μετά από αυτό το κομμάτι ερωτεύτηκα τη μουσική του Aphex.(εθισμός)

Poetry of sounds.

3.12.09

γιατί είσαι εδώ?

-πες αλήθεια,άμα φύγω θα σου λείψω?
-....
-καλά γάματο.

it was beautiful but nothing was really there.το πιασες?
και το τραγούδι εκείνο τ΄αγαπούσα ναι,μα τώρα το μισώ,με αηδιάζει πως το λένε
και το μέρος εκείνο κάποτε ήταν όμορφο,τώρα θυμίζει σκουπιδότοπο.d**d end.

2.12.09

your fire burns for me,red as grace


*Blush-Hereafter του Wim Vandekeybus*

Άκου εδώ.Τον Ιούλιο που μας πέρασε είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο διεθνές φεστιβαλ χορού Αθηνών μια απίστευτη παράσταση ονόματι nieuwZwart του Βέλγου χορογράφου,σκηνοθέτη και φωτογράφου Wim Vandekeybus και της ομάδας του Ultima Vez.
Ήταν τυχερό μου όντως διότι αρχικά είχα πάει γι' άλλη παράσταση στο φεστιβάλ η οποία εν τέλη δεν έκατσε,ευτυχώς δηλαδή διότι δεν θα είχα μάθει πότε τον παραπάνω κύριο με το περίεργο όνομα ούτε θα είχα το ευτύχημα να παρακολουθήσω έργο του από κοντά.
Οι προσδοκίες μου ήταν εξίσου υψηλές και δεν διαψεύσθηκαν , όταν έμαθα πως βγήκαν στις αίθουσες οι ταινίες του Blush-Hereafter (2 ταινίες σε ενιαίο πρόγραμμα,παραγωγή του 2005 και 2007 αντίστοιχα)
Ο χορός συναντά το cinema,οι δύο τέχνες συνεργάζονται μέσα από τη ματιά του Wim Vandekeybus και το αποτέλεσμα σε αφήνει έκπληκτο.Σκοπός τους να σε σαγηνέυσουν αφυπνίζοντας τις αισθήσεις και το καταφέρνουν(τουλάχιστον μιλώντας για το προσωπικό μου βίωμα και πως το ένιωσα εγώ).
Χαρακτηρίστηκαν ως "Ένα εκρηκτικής ομορφιάς Διονυσιακό μείγμα",πιστεύω η πιο εύστοχη φράση για την περιγραφή τους,γι' αυτό και τη δανείζομαι.
Τις μουσικές και στα δύο έργα επιμελείται ο David Eugene Edwards μέλος των projects Woven Hand(οι οποίοι έδωσαν ένα υπέεεεροχο live την Παρασκευή 27-11 στο Αν club!!!!τέλεια εμφάνιση να τα λέμε κ αυτά,πάντα τέτοια) και 16 horsepower.Τώρα λοιπόν που ακούω και το ομώνυμο album τους blush(που αποτελεί soundtrack της 1ης) θυμήθηκα τις ταινίες κι έκανα αυτό εδώ το ποστ για όσους βρίσκουν ενδιαφέρουσα τη σύμπραξη χόρου-κινηματογράφου ή θέλουν να πειραματιστούν με dance films.Πιστευώ αξίζει να ρίξουν μια ματιά.

Γενικά για τα εργάκια:

Blush:





"but if you decide to disappear,disappear without a trace...i'll search and find a thousand seas to drown my memories of you"

Hereafter:




29.11.09

αρνητικό

-και σε ρωτάω,δεν θα βαρεθείς ποτέ???






28.11.09

φωτοημερολόγιο από Amsterdam..


































Όχι δεν θα 'ρθω.Άφησε με εδώ σε αυτή τη γωνιά μέχρι να ξημερώσει...

17.11.09

whatthefuckhaveyoudone


κάποιοςμουέχειδέσειταμάτια
δενβλέπωδενμπορώνααναπνεύσω
κάποιοςέχεικρυφτείστιςσκιέςδεντονβλέπω
ματοναισθάνομαισουλέω
κάνεκάτι
κάποιοςουρλιάζειμουτρυπάειτατύμπανα
δεντοαντέχω
κάποιοςβρωμάειαθλιότηταξεσκίζειτασωθικάμου
ταχέριαμουμυρίζουνφορμόλη
τιγίνεταιφοβάμαισουλέω
KANE KATIII
-τι παίζει εδώ?
-Clint Mansell στο repeat.

16.11.09

Μemorie Dal Futuro



"MONO"
A)Memorie dal futuro 9:40
B)Due foglie,una candela:il soffio del Vento 3:50

Ακούγοντας το πρώτο δικό μου ολόδικο μου βινύλιο,κοιτάζω σα παιδάκι που μόλις του αγόρασαν γλυφιτζούρι το εξώφυλλο.(λες και το βλέπω πρώτη φορά ενώ πάει πολύς καιρός κι ούτε που το κατάλαβα,τέλος πάντων)
Ένας ατέρμονος γκρίζος ουρανός.Τι άλλο?
Η ώρα είναι 2:32am ακριβώς.Άπο συναισθήματα ότι να ναι.Για ύπνο ούτε λόγος όμως.
Η νύχτα είναι μεγάλη οι μουσικές πολλές.Οι πένες απο τη μία γράφουν fender medium κ από την άλλη Mono,23-3-09,Glasgow
Τι άλλο?Μάλιστα...
Ένα ευχαριστώ μου μένει να πω και να στείλω χαμόγελα στη Σκωτία.Aυτά.




αmbiενt "from the earth to the moon"__



Δεν θα καταλάβεις τη συγκίνηση που ένιωθα το βραδυ της 6ης Νοεμβρίου σε κείνη την αίθουσα του Bios.Ύστερα από δύο ποτήρια κρασί και μία ώρα περίπου αναμονής,όλα ήταν εκεί.Οι διαδρομές μου στα μονοπάτια του άβατου πήραν μορφή.
Από τη μια ο Philip Jeck με τις avant-garde επιρροές του και από την άλλη,ο λατρεμένος μου,Geir Jenssen ίσως ένας απο τους πιο ενδεικτικούς εκπροσώπους της arctic ambient...
Θα σου μιλήσουν για το απτό και το αληθινό.
Θα σε ταξιδέψουν στο ψεύτικο,το μεταβατικό.
Επικρατεί σύγχιση στο χορό των αισθήσεων και των παραισθήσεων.Το νου σου!
Όταν τα συναισθήματα μπερδεύονται με τις ψευδαισθήσεις,δεν έχεις παρά να αφεθείς.
Άλλοτε σαν τις πιο κρυφές σου επιθυμίες,άλλοτε ως σειρήνες σε προκαλούν και θα σε παρασύρουν.Είναι αναπόφευκτο,το ξέρεις.Δεν σε νοιάζει.Αυτό δεν περίμενες άλλωστε?
Κλείνεις τα μάτια προσμένοντας καρτερικά μόνο τη στιγμή που θα χαθείς.
Ψίθυροι αρχικά.Σιωπή ύστερα.Νωχελική βοή.Φασαρία.Πληρότητα.
Από την Ανταρκτική θα διακτινιστείς στον Μessier-81 και θα ξαπλώσεις στον ουράνιο θόλο.
Θα νιώσεις την ψυχή σου να παγώνει και να συνθλίβεται ώσπου να γίνει αστερόσκονη.
Είσαι έτοιμος για τη μουσική σου αποπλάνηση?Αντέχεις?


ΥΓ:το live ήταν απίστευτη εμπειρίααααα.ευχαριστώ

15.11.09

οn/off

Κάτι ψιθύρησε.Δεν κατάλαβα.
Eνα φιλί στο μάγουλο,μια πόρτα έκλεισε.Τέλος
I never wanted anything more
please don't let me make the same mistake again
Που λες τα βράδια μαρέσει να περπατάω στα στενάκια κ ας φοβάμαι
αγαπάω τα φώτα στους δρόμους και τα αστέρια τ'αγαπάω κυρίως όταν μου μιλάνε
Εγώ,ειμαι φαντασιόπληκτη ναι.
Γελάω και κλαίω.
Σε παίρνω τηλέφωνο να πω ένα γειά και στο κλείνω
κ όταν παίρνεις πίσω λέω ενοχλείς και πάλι στο κλείνω.
Λέω πράγματα χώρις να τα εννοώ όπως τότε που φώναξα θέλω να φύγεις
και ρε πραγματικά το μόνο που ήθελα ήταν να έμενες για πάντα ή έστω δύο λεπτά ακόμα.Δεν ξέρω.Απλά να έμενες...
Οι καθρεύτες μιλάνε και σε μένα ναι κ μου λένε για αγάπες και ιστόριες τέτοιες.
Θα θελα να ξέρω ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι
και ποιό σε κάνει να γελάς και ποιό σε κάνει να κλαίς
κ αν κάποιο σου θυμίζει εμένα θα ήθελα να το ξέρω κ αυτό.
Μπορεί να μην θυμάμαι πολλά(cause it hurts to remember anyway) μου ρχονται όμως άκυρες στιγμές και γελάω
"τι ωραία μουσική που παίζουν τα κύμματα θα χορέψετε μαζί μου δεσποινίς?"
ένα βράδυ κάπου σόλωνος και ιπποκράτους γωνία
ένα χαρτάκι σκισμένο πλέον θέλω να σε δω,μην φύγεις
"πούστη μάθε να αγαπάς" σε ένα τοίχο
"λαχτάρα" σε έναν άλλο
κάτι καμμένα βράδια στο ντέκα
κάτι άλλα στο στρέφη,
στο αστεροσκοπείο,στην πλατεία.Πάντα καμμένα.
Φορούσε κοχύλια στο χέρι και στο λαίμο και του άρεσαν τα ηλιοβασιλέματα
και μένα μ άρεσαν ίσως γιατί άρεσαν σε κείνον