*

16 μαρτίου ώρα 7

και εκεί που νόμιζα πως θα είναι άλλη μια συνηθισμένη μέρα

χωρίς να συμβεί οτιδήποτε στο ενδιάμεσο που να αξίζει να θυμάμαι (κάποτε)

έχω βελτιωθεί στο θέμα αυτό

και εκεί που ξεφυσάω πάνω απο βιβλία μαθηματικών και επαναλαμβάνω ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης(ακούω και το hoover διότι βοηθάει)

ένα τηλεφώνημα είναι αρκετό

(-βλάκα,παραλίγο να ξεχάσω οτι μιλάς ΕΤΣΙ.-μα ΔΕΝ είναι αστείοοοο)

ματαιότητες λέει

τι χαζή φράση!τι χαζό παιδί!

μου εφτιαξες τή μέεεερα !

έλα σπίτι μου τώρα να σε δω

ευχαριστώ ευχαριστώ ευχαριστώωω

κοιτάζω γύρω μου,πρόσωπα που αγαπώ

μόνο αυτό θα αρκούσε,βέβαια θα αρκούσε

...she sees the white rabbit and follows him down the Rabbit-hole,the Hall of many doors

you never did anything wrong

αστεροειδής 221 Ηώς,

someday,

στη ταράτσα μέχρι να ξημερώσει ή και όχι

περνούσαμε τις μέρες μας

ψάχνοντας όμορφες φράσεις να γεμίζουμε ημερολόγια

τελευταία νύχτα.αύριο θα έχεις φύγει απο δω

πως νιώθεις?

βυθίζομαι σε ένα αστέρι βυθίζομαι

στο θέμα τώρα

big mistakes biggest hurt

αν και δεν το άκουσες

μέσα στο σκοτάδι είχα ψιθυρίσει

η ευτυχία είναι στιγμές ρε

μα δεν τις θέλω πια γιατί κουράστηκα(δεν είναι αλήθεια)

βλάσθημη ρε

δενείναιαλήθεια

κι ύστερα είπα the whole past on my mind,remember the small things

remember the small things είναι η συμβουλή

ωστόσο τη διαδρομή μέχρι να βρούμε μια χούφτα λαμπιόνια

την έχω κάνει πολλές φορές με το μυαλό μου

ούτε που τόλμησα όμως να ξαναπάω

έστω και μόνη μου

ποτέ

δεν θέλω να έχω άλλες αναμνήσεις απο κει παρά μόνο μαζί σου

(ξέρω ένα μέρος,κλείσε τα μάτια,σχεδόν σιωπή,τότε είναι που απαρνήθηκα του κόσμου την αθλιότητα)

συννεφιασμένο βλέμμα μαζί δισεκατομμύριατριακόσιεςπέντε στιγμές απελπισίας

sorry,i didn't notice

εκείνο το βράδυ μέσα στο σκοτάδι

δεν με απογοήτευσες,όχι

άλλωστε έχω συνηθίσει να τελειώνω μόνη μου τους διαλόγους μαζί σου

hello/goodbye,its me

είχα το όνειρό μου

κι ένα τσακισμένο χαμόγελο

και μια καρδιά που καιγόταν σταλήθεια

ρομαντική ΑΝΤΊΛΗΨΗ για τα πάντα

ρομποτική ΑΝΤΊΔΡΑΣΗ στο ίσως και όχι που είπε κάποτε

but now i can't find your voice and the words you speak and it's terrifying

κρυώνω ρεεε .έλα να μιλήσουμε για καλοκαίρια,σε θέλω δίπλα μου

σα να είχε παγώσει ο χρόνος, προσπαθούσε να βρει μια σωστή δικαιολογία και κάπνιζε

μου έδωσε ένα βιβλίο modern depression λέει θα σου κάνει καλό λέει.

βλακείες.αφου σου έχω πει τα ταξίδια με απελευθερώνουν εμένα

στη τσέπη μου έχω ένα αεροπορικό εισητήριο απλά για να μου θυμίζει

πως κοιτώντας πίσω οι μοναδικές στιγμές που πραγματικά μου ανήκουν,τα απειροελάχιστα δευτερόλεπτα που ένιωσα την αναπνοή μου ήταν σε ένα αυτοκίνητο,σε ένα τρένο,σε έναν αεροδιάδρομο. υπάρχουν όμως κι είναι αληθινές κι αυτό με παρηγορεί κάπως.

άνθρωποι,γέλια στριμωγμένα σε αποσκευές κι όσα ποτέ τόλμησα να ονειρευτώ ασφυκτιούν μέσα σε μια βαλίτσα

κι αν ακόμα δεν το αντιλαμβάνεσαι δεν πειράζει καθόλου

πάντα σε ευχαριστώ που ακούς

μακάρι να ένιωθα λιγότερο χαμένη,να μου έδειχνες το δρόμο ίσως

κι ούτε είναι αυτο ακριβώς,απλά όταν νιώθω λυπημένη * it sounds strange to me how the stories change *

αν σου ζητούσα κάτι παραπάνω απ'το να ακούς μονάχα θα 'ταν όταν νυχτώνει να έρχεσαι με κάποιο τρόπο και να μου κλείνεις λιγάκι το παράθυρο κι όταν σου λέω πες μου ενα παραμύθι να κοιμηθώ απόψε να μου μιλάς για διαστημόπλοια

αλλά και τίποτα να μην λες, με σκέφτεσαι καθόλου? εγώ ναι.

υ.γ: μεγάλος ο δρόμος της επιστροφής,όσο ασυνάρτητα τα σκέφτηκα ακούγοντας αυτό